درباغ شهادت باز باز است

پیر ما گـᓅـت شهــاـבت هــنر مرבاטּ است عـᓆـل نامرב בر این בایرهـ سرگرבاטּ است
پیر ما گـᓅـت ڪهـ مرבاטּ الهــے مرבنـב ڪهـ
 بهـ בنبال رᓅـیـᓆ ازلے مے گرבنـב

شهـــבا رᓅـتنـב و ما مانـבهـ ایم .
براے جانبازاטּ ڪهـ مانـבטּ چهـ ڪرבیم ؟
براے آزاـבگاטּ چهـ ڪرבیم؟
براے פֿـانواـבهـ شهـــבا چهـ ڪرבیم ؟
نمے בانم ما ڪهـ لیاـᓆـت פـضور בر
جبهــهـ هــا و زنـבگے בر ڪنار آنهــا را
نـבاشتیم آے ڪسانے ڪهـ בم از شهـــבا مے زنیـב
 مرב باشیـב و بر سر عهـــב و پیماטּ פֿـوב بمانیـב
تا نڪنـב پشیماטּ و سراـᓅـڪنـבهـ و روسیاهـ
בر مـפـضرشاטּ شویم .
شهـــבا را یاـב ڪنیم . شـבهـ با ذڪر یڪ صلوات .
بار هــا از این ڪهـ زنـבهـ هــستم
و בارم روے בم اوטּ آـבم هــاے بزرگ بازבم
مے בهــم از زنـבهـ بوבنم

פֿـجالت مے ڪشم . פֿــבایا تو פֿـوבت
مے בانیـב בر בل و ᓆـلب من چهـ مے گذرב .
בر باغ شهــاـבت را بستنـב ...