آن قــدر بــالا نــرفتـه ام کـه پـاهـایـــم بلــرزد ،
پسـت و مقـامــی هـــم نـدارم کــه نگـــران از دست دادنـش بـاشـم ،
از این دنیا تنهــا کمـی اکسیــژن مـی خـواهــم !
و دستمـالــی بــرای سـرفـه هـایــم !
عقــربـه هـای سـاعـت کـه بـایستـنــــــد ،
مــن هـــم مــی روم ...