جاذبه ی خاک به ماندن میخواند،و آن عهد باطنی،به رفتن
عقل به ماندن می خواند،و عشق به رفتن
و این هردو را خداوند آفریده است تا وجود انسان،
در آوارگی و حیرت میان عقل و عشق معنا شود.