بارها از خود پرسیده‏ام

بارها از خود پرسیده‏ام که جای تو در کجاست؟آن سوی مرزهای خیالی یا در انتهای یک ذهن مغشوش که دغدغه تو، او را به باورهای بلندش امیدوارتر می‏سازد.
اما نه!
با خود می‏گویم جای تو همیشه دردل است؛ همانی که همواره به یاد تو در کنج قفس سینه دلتنگی می‏تپد و در هر تپش یادی از تو دارد.
همان دلی که شیدای توست و بی‏قرار از فراق تو. 
آری، همان دل کوچک تشنه.
تشنه مهربانی‏های تو در سرزمینی که هیچ کس تشنه مهربانی نیست.
رو به قبله می‏ایستم و هر آن منتظر بانگ توام تا با لبیک دعوتت، به وصال آرمان دیرینه‏ام برسم. 
آری ای غایب از نظر!